Wokół Lasu Alfabet lasu Wakacyjne rozmowy PODCASTY Kilka Pytań KOMUNIKATY Powiatowy Urząd Pracy EPWiK Hej ho, hej ho po Euro by się szło . Rustykalny klimat, osobliwe gęsi i kury po drodze, drewniane domki i błękitne ukwiecone kapliczki z Maryjką. Poza tym wszystkim, kilka przewyższeń, ponad trzydzieści stopni w cieniu, na asfalcie słońce parzy, ale my się nie poddajemy. W końcu jesteśmy mocno zdeterminowani i mamy zapasy wody przy sobie, a pić chce się bardzo. Czas na moją pierwszą 'dłuższą' wycieczkę rowerową! Trasę zaplanował Kamil, licząc, że będę w stanie przejechać około 30 km. Świetnie oszacował moje możliwości, z umiarkowanym zmęczeniem dojechaliśmy do kapliczki i studni w Przylasku(poniżej zdjęcia). Przy tej magicznej kapliczce o godz. 15:00 odbywa się w niedzielę msza z poświęceniem rowerzystów, my przyjechaliśmy o 13:15(tak dobrze mi szło), więc zostaniemy innym razem. Dwa tygodnie temu dokładnie tyle- 30 km- pokonałam, z wielkim wysiłkiem. Tym razem wysiłku było również co nie miara, jednak moja forma widocznie się poprawiła, co tym bardziej motywuje do dalszego działania. Jako, że mój narzeczony na rowerze zwykł przebywać dużo dłuższe trasy niż ja, po dużo bardziej górzystych terenach, postanowił mnie swoją pasją zarazić. Z pozytywnym rezultatem, naprawdę mi się spodobało. A że dodatkowo zaczęłam ćwiczyć siłowo, mam dużo więcej energii i... siły! Jestem z siebie naprawdę dumna. Wielu z Was uzna pewnie wynik 30 kilometrów za łatwiznę. Dla mnie to było duże osiągnięcie i przekroczenie pewnej granicy, poczułam, że naprawdę mogę przejechać spory kawał rowerem, nie dusząc się po drodze ze zmęczenia. Rower stał się zatem dla mnie świetną zajawką na wakacje. To naprawdę super sprawa, a gdy dodatkowo czuje się wzrost kondycji, czuje się i motywację. Już nie mogę się doczekać weekendu. Wybieramy się do Krynicy i tam też planujemy wybrać się na trasę. Rower, dodatkowo, stał się dla nas sposobem na złapanie oddechu po całym tygodniu pracy. Mimo że w trasie człowiek też się męczy, to i relaksuje, a tego już nam nikt nie zabierze. Także, wskakujemy jutro w baleno i pędzimy do Krynicy, a potem przesiadka na rower i, kto wie, może uda się dołożyć 10 km do mojego osobistego rekordu? Poniżej wrzucam zdjęcie trasy, którą jechaliśmy. "Hej ho, hej ho do Dzieci ze Świetlicy na grilla by się szło !!!" :-) W poniedziałek 17 lipca Seniorzy z Dziennego Domu "SENIOR+" udali się do
Category: Aktualności 21 października 2019 118 W październiku 2019r. kucharze z klasy I i II MK wybrali się na grzybobranie do Puszczy Piskiej, znajdującej się w okolicach Rucianego Nida. Pogoda dopisała, humory również. Muchomorów w lesie było wiele, ale my zbieraliśmy grzyby szlachetne, tylko te które znamy. Nie było ich zbyt wiele, jednak każdy był zadowolony ze swoich zbiorów. Pilnowaliśmy się wzajemnie, by nie zbłądzić w ogromnej puszczy. Udało się. Wróciliśmy w komplecie. Zmęczeni, ale w dobrych humorach. Spełniliśmy wszystkie założenia naszego wyjazdu. Były grzyby i była integracja w otoczeniu pięknej przyrody naszego regionu. W drodze powrotnej zajechaliśmy na lody, kawę i ciasto do popularnej kawiarni w Pieckach. A wszystko to pod czujnym okiem opiekunów: Elżbiety Żyżyk i Małgorzaty Jankielewicz.
hej ho, hej ho, hej ho, hej ho, hej ho do domu by się szło Hej ho, hej ho, do domu by się szło . 17-10-2015 słowa kluczowe: bajka
Hej ho, hej ho, na zbóje by się szło! - Mallaidh - 20-01-2012 06:05 PM Sobota 7 stycznia. Parking pod dolną stacją kolejki na Hrebeniok. 5 eur mniej w portfelu i można zacząć spacer. Bo spacer to będzie, nic szczególnego, jak się da, to do Zbójnickiej Chaty. Wzdłuż torów pod górkę idzie się lekko łatwo i przyjemnie. Czasem słonko rzuci okiem na grań Łomnicy, to znów się zapeszy, albo pójdzie w Niżne Tatry. Jakieś takie nie zdecydowane dziś. Na górnej stacji pusto. Wiatr hula po nie przygotowanych pod narty stokach. Samotnie wnikamy w głąb doliny, by po chwili odbić na znaki niebieski do Zbójnickiej Chaty. Jest trochę tego białego, tak do kolan i trochę przetarta ścieżka. Las, głaz, las, głaz, mostek jeden, drugi, trzeci i jesteśmy coraz wyżej. Coraz wyżej też sięga śnieg. A mimo to końca doliny jakoś nie widać. W połowie trasy mija nas gość jeansach i laczkach takim tempem jakby go niedźwiedź gonił. Nikogo jednak za nim. To może w schronisku promocja jakaś? Spotkamy go później na górze, białego po pas i mokrego po szyję. Tymczasem, oblodziło się co nieco na kamieniach i śnieg sięga powyżej kolan. Jedno miejsce było nie fajne, obchodzimy kosówką głębokie poletko śnieżne i dochodzimy do łańcuszka. Tu już lodowisko zupełne, stroimy się więc w szpileczki i ćwiczymy taniec na lodzie. Zostaje ostatnie stromsiejsze podejście na czoło górnej części doliny, nad Warzęchowy Staw. I ostatnia prosta do schroniska, która jednak dłuży się jak flaki z olejem. W chacie zabawimy tyle, ile potrzeba by wmłócić czosnakovą polewkę i popić herbatą, bo już zrobiło się po W dół droga schodzi nam wyjątkowo szybko i po trochę-ponad-godzinie lądujemy bezpiecznie przy Hrebenioku. Jednak to tu właśnie czyhało na nas największe niebezpieczeństwo dnia tegoż. Krótkie zejście szlakiem na parking mogło skutkować rozjechaniem przez: saneczkarzy, narciarzy, dupozjeździarzy (niepotrzebne skreślić), pędzących z górki na pzaurki bez większego zainteresowania losem pieszych. Przez chwilę chciałem ubierać raki dla samoobrony, tudzież zasadzenia któremuś soczystego kopa. Czekan też był w pogotowiu. Mimo wszystko bezpiecznie osiągnęliśmy parking. Miły, zimowy spacer dobiegł końca. Całość foteczek tutu: RE: Hej ho, hej ho, na zbóje by się szło! - gosia3ek - 20-01-2012 06:16 PM ekhm... żona powiedziała: chodź Kochanie, pójdziemy na spacerek RE: Hej ho, hej ho, na zbóje by się szło! - Stasiu - 20-01-2012 08:31 PM Łezka mi z oka spłynęła. Ja tam w zeszłym roku dreptałem dwa razy. Jak tam jest fajnie. Pogoda, widać po foteczkach, dopisała. Trzeba było szpilki przy łańcuchu. Ciekawe. Następnym razem żoncia może porwie na spacerek na Terryho. Chyba przychodzi czas znowu odkrywać Taterki na nowo. RE: Hej ho, hej ho, na zbóje by się szło! - Pablo - 20-01-2012 09:39 PM Ładne fotki na picassie pogratulować udanej wycieczki RE: Hej ho, hej ho, na zbóje by się szło! - Krzysiek - 20-01-2012 10:08 PM No, widoki... RE: Hej ho, hej ho, na zbóje by się szło! - maciek - 20-01-2012 10:44 PM Bardzo lubię Dolinę Staroleśną. Mam dużo fajnych wspomnień z nią związanych. No i piękne są okoliczne szczyty. Dużo ludzi było w schronisku? Czy widać było, że ktoś tam został na nocleg? RE: Hej ho, hej ho, na zbóje by się szło! - gosia3ek - 21-01-2012 10:14 AM dzięki za dobre słowo w schronisku było max 8-10 osób, na nocleg z tego zostało może 3-4... ale dosyć wcześnie zaczęliśmy schodzić, więc górołazy pewnie jeszcze się po górach szwędały... szpilki były potrzebne, zarówno przy łańcuchu jak też w wyższych partiach doliny, gdzie śnieg był wywiany do gołego lodu. RE: Hej ho, hej ho, na zbóje by się szło! - Łukasz - 23-01-2012 09:59 AM Nie byłem tam. Ogólnie jestem ograniczony w temacie szlaków na Słowacji. Weźmiecie mnie tam kiedyś latem ? RE: Hej ho, hej ho, na zbóje by się szło! - Mallaidh - 23-01-2012 10:12 AM Łukasz napisał(a): Weźmiecie mnie tam kiedyś latem ? RE: Hej ho, hej ho, na zbóje by się szło! - Łukasz - 23-01-2012 12:28 PM Zgadzam się. Dla dobra sprawy wydam te 12 złotych. Mordy drogie a jakie ceny w schronisku ? RE: Hej ho, hej ho, na zbóje by się szło! - Stasiu - 23-01-2012 05:39 PM Lucky, muszę się nad Tobą ulitować. [attachment=43391] Co do cen noclegów, to sobie przeczytaj moje relacje. W zeszłym roku tam byłem dwa razy we wrześniu i w październiku. 12 Zł masz ale mało. Cena noclegu ze śniadaniem i z ratą jest większa. Na dodatek będziesz musiał drałować ze Smokowca na Hrebienok na piechotę. Sam jednak czytałeś powyższą relację, jak ten odcinek jest niebezpieczny. Bezpieczniej jest jednak kolejką. RE: Hej ho, hej ho, na zbóje by się szło! - Łukasz - 24-01-2012 07:38 AM Dziękuję Stanisławie. A te 12 zł to ja zapłacę tym sępom z Nowego Sącza. I oczywiście skorzystam z kolejki. W zyciu nie wejdę tam gdzie mogę wjechać Dwa razy wszedłem na Kasprowy, idąc od Gąsienicowej. Przepraszam RE: Hej ho, hej ho, na zbóje by się szło! - mieciur - 24-01-2012 11:31 AM Łukasz napisał(a): A te 12 zł to ja zapłacę tym sępom z Nowego Sącza. I oczywiście skorzystam z kolejki. W zyciu nie wejdę tam gdzie mogę wjechać Tak, i oczywiście skorzystasz z usług lokalnego przewoźnika i stosując się do przepisów regulaminu Ps. Też chętnie się wybiorę tam latem RE: Hej ho, hej ho, na zbóje by się szło! - Łukasz - 24-01-2012 12:17 PM Nadejdzie dzień opodatkowania przewoźnika ... RE: Hej ho, hej ho, na zbóje by się szło! - Stasiu - 24-01-2012 06:32 PM mieciur napisał(a):(...)Ps. Też chętnie się wybiorę tam latem No i mamy następny zlot. Tylko nie zapomnijcie na mnie. Raczej bym proponował Babie Lato. Długo mi się śni wyprawa - schron przy Zielonym Stawie, Baranie, Teryho, Ławka, Zbój, Rohatka, Śląski, Popradzki, Rysy .... RE: Hej ho, hej ho, na zbóje by się szło! - - 24-01-2012 07:36 PM Miły galerię na że nie za dużo śniegu na skałach ładnie podkreślało rzeźbę terenu.
Inger podkrada się do skraju lasu. Krzyżyk mały zatknęła ongi na mogiłce, krzyżyk wala się na ziemi, ale tam, gdzie stał, darń podebrana i ziemia rozkopana. Inger siada i rękami zgarnia ziemię na dawne miejsce. Tak, tu siedzi Inger. Z ciekawości tam poszła, aby przekonać się, jak głęboko Olina ryła w mogiłce. W ostatnim czasie wybraliśmy się na wycieczkę do lasu, dzięki uprzejmości p. C. Mareckiego z Leśnictwa Krzecko. Wszyscy z zaciekawieniem słuchaliśmy pana leśniczego, który pokazał nam jak pomagać zwierzętom leśnym w uzupełnianiu minerałów oraz gdzie mieszkają ptaki zimą. Chłopcy z wielkim zaangażowaniem pomagali przy instalowaniu lizawek, które przygotowali pracownicy naszej szkoły. Nasza wycieczka pomogła nam rozwijać wrażliwość na niesienie pomocy istotom słabszym i pozwoliła poszerzyć wiedzę z zakresu przyrody, fizjologii i gatunków zwierząt. Było ciekawie, przyjemnie i radośnie. Wszystkie działania zostały zrealizowane w ramach szkolnej innowacji „Rytmiczni i zdrowi, do życia gotowi”. — Chodźmy! — zakomenderował Marek. Pomyślał przy tym, że ma jeszcze trochę czasu do zastanowie­nia się nad sytuacją, w której znaleźli się tak nagle i niespodziewanie. — Hej ho, hej ho, do domu by się szło! — wrzasnął Pulpet i pierwszy pogalopował ścieżką wśród jeżyn, szczęśliwy, że wraca do domu.

"Wszys­cy jes­teśmy wie­czny­mi studentami: na wydziale uczuć stu­diuje­my kieru­nek Miłość, ze spec­ja­lizacją kochania." Niedawno, 17 listopada obchodziliśmy Dzień Studenta. Jak wyczytałam w sieci: "Jego początek datuje się na 1941 rok. Ustanowiony został na pamiątkę krwawo stłumionego protestu czechosłowackich studentów przeciwko inwazji nazistów 1939 roku. Święto to jednak nie ma dziś wyłącznie charakteru nostalgicznego, jest raczej okazją do afirmacji tego, co większość nazywa najpiękniejszym okresem w życiu." "Obietnica rozkoszy studenckiego życia kusi coraz więcej młodych osób – liczba studentów w ciągu ostatnich 20 lat wzrosła 5-krotnie, a liczba szkół wyższych 4-krotnie. Dyplom magistra był do niedawna uważany za przepustkę do wymarzonej kariery zawodowej, jednak polski rynek pracy szybko zweryfikował stale powiększającą się liczbę absolwentów. W listopadzie 2012 roku bez pracy było ponad 230 tysięcy osób po studiach. Dlatego też coraz bardziej popularne stają się studia zaoczne – w ten sposób studenci mogą zdobywać doświadczenie znacznie wcześniej, by być lepiej przygotowanym na poszukiwanie zatrudnienia zaraz po uzyskaniu dyplomu. To jednak wiąże się ze zrezygnowaniem z archetypowego studenckiego życia, jakie dają studia dzienne, zwłaszcza te poza miejscem zamieszkania. Do beztroski i swojego rodzaju luksusu studiowania w Polsce przyczynia się walnie fakt, że publiczne szkolnictwo wyższe jest bezpłatne – to nie do pomyślenia w większości krajów europejskich. Mimo to polscy studenci, nieco stereotypowo i z przymrużeniem oka, postrzegani są jako osoby niezmiennie głodne. Złośliwi twierdzą, że być może dlatego, że za dużo piją." /zaczerpnięte z sieci/ Jakieś dwa, trzy kilometry od nas, w Brukseli znajduje się filia Uniwersytetu w Louvain, cała ogromna infrastruktura w bezpośrednim sąsiedztwie szpitala Saint Luc. To nasz "dyżurny szpital" - jak nas dopadają różne niedomagania to szybciutko do Świętego Łukasza. W słoneczną, ubiegłą niedzielę wybraliśmy się na studencki brukselski szlak, żeby trochę przypomnieć sobie własne, złote czasy i znów zaczerpnąć łyka tamtej atmosfery. Chociaż ponoć w kwestii studiowania wiele się zmieniło... KUL to jeden z najstarszych i najbardziej prestiżowych uniwesytetów w Europie. I niech was nie zmyli słowo: 'katolicki" w nazwie, bo od dawna nie ma on nic wspólnego z katolicyzmem, jak zresztą wszystko w tym kraju. Powstał w XV wieku, ale nie będę was zanudzać historią, którą możecie przeczytać w internecie. Chcę podzielić się z wami pewną ciekawostką. Wiecie, że Belgia słynie ze swoich antagonizmów językowych. I to właśnie wskutek tychże animozji Katolicki Uniwersytet Louvain (nl. Katholieke Universiteit Leuven) roku pańskiego 1968 rozpękł się na dwa niezależne ośrodki. Francuskojęzyczna kadra i studenci przenieśli się do nowo wybudowanego kampusu w Louvain-la-Neuve w Walonii. (Université Catholique de Louvain) Na obu uniwersytetach studiuje i studiowało wielu Polaków. I o obu tych uczelniach jeszcze kiedyś napiszę osobno. No dobrze, a teraz kto tam zaznał słynnego studenckiego życia przyznawać mi się zaraz. Jak sie studiowało za waszych czasów? Nieźle się działo? Bawiło się dużo? Sporo się piło? Czy może odwrotnie? Ja z nostalgią wspominam akademik w Sopocie, nieopodal morza... Ech! To były czasy... A jak teraz się studiuje? Halo, są wśród nas studenci/studentki? Do szkoły poszła ze mną spódnica i kurtka: Desigual, sweterek: Reserved, korale do spółki z Tosiem (on gryzie, ja noszę): jakiś pchli targ, torba: H&M, komin - siemiatycki sklep na dużym rondzie, buty... wypadło mi z głowy. Stacja metra w sercu studenckiego miasteczka. Poniżej: Protestujemy!

Hej ho, hej ho, do szkoły by się szło! Ale najpierw wstąp do Biedronki po komplet przyborów, bo tylko do soboty trwa promocja 6+6 GRATIS*! Kup z kartą Moja Biedronka lub aplikacją 12 produktów
Krótka wizyta u babci nie mogła się obyć bez wyprawy do pobliskiego lasu. Dawniej często się tam zapuszczałam z moim bratem. Ostatnio to już nie takie proste. Modernizacja linii kolejowej i likwidacja polnych przejazdów kolejowych spowodowały, że do lasu, który widać z wioski trzeba jechać samochodem, okrężną drogą. No ale co tam, pojechałyśmy. Oczywiście nie sprawdziłam przed wyjazdem aparatu, a na miejscu okazało się, że mój jest rozładowany. Na szczęście swój aparat wzięła Misia i bez wahania mi go udostępniła. Pierwszy przystanek – sąg drewna na skraju lasu. Taka atrakcja nie może być tak po prostu ominięta i pozostawiona. Chwile potem zapuściłyśmy się do lasu i przemierzałyśmy przecinające go drogi i ścieżki. Dziewczyny skupiały się przede wszystkim na tropieniu saren, które wszędzie pozostawiały ślady swoich raciczek. Znalazłyśmy nawet miejsce w którym żerowały rozkopując ściólkę leśną i szukając jakichś smakowitych pędów. Na powalonych wiatrem drzewach podziwiałyśmy ślady pozostawione przez korniki. Straszny szkodnik, ale jakie piękne desenie tworzy. Lusia znalazła też piękne porosty. Na samym skraju leszczyny, w najbardziej wilgotnej części lasu natknęłyśmy się na „tabuny” winniczków. Odkąd pamiętam jest to miejsce gdzie można je znaleźć niezawodnie. Na wyrębie uwagę dziewczyn przykuł wilgotny (od jakiejś wydzieliny) pień po ściętym drzewie na którym znalazłyśmy żuczki. Najpierw myślałyśmy, że się przykleiły, ale po bliższych oględzinach doszłyśmy do wnioski, że raczej się posilają. Po powrocie do domu dowiedziałyśmy się, że był to żuk leśny. Między dużymi drzewami dziewczyny mogły podziwiać mnóstwo młodziutkich roślinek i siewek. Taki roślinny żłobek. Uwagę Misi przykuły różowe zawilce. Nie jest to jednak żadna nowa odmiana. Po prostu zawilce przekwitając zmieniają kolor spodniej części płatków i przybierają kolor me of follow-up comments by email. 5eAM9W. 218 209 379 322 278 104 178 318 367

hej ho hej ho do lasu by się szło